بررسی تمام تیپ های تولیدی پژو ۲۰۶ در ایران

اسب بخار/ هر چند فرانسوی های مغرور در ساخت سدان های جذاب و لوکس در رقابت با سایر کشورهای اروپایی، آمریکایی و ژاپنی ها ناموفق بودند، اما در ساخت خودروهای اقتصادی و مناسب قشر کم درآمدتر جامعه موفق عمل کرده اند.

در این مقاله سعی داریم با «پژو ۲۰۶»، از پرفروش ترین محصولات «پژو»، آشنا شویم. پژو ۲۰۶ ششمین سری از اتاق کد ۲ پژو است که در سال ۱۹۹۷ متولد شد. طراحی آن نشانگر زبان طراحی جدید محصولات پژو بود و آنچنان معروف و محبوب شد که پژو خط تولید آن را در ۱۰ کشور از جمله ایران راه اندازی کرد.

موفقیتی این چنین از جایگزین ۲۰۵ برای مدیران پژو هم دور از انتظار بود، اما ۲۰۶ با طراحی زیبا و جسورانه و همچنین ویژگی های فنی قابل قبول توانست در مجموع تمام مدل ها فروشی بیش از ۶ میلیون و ۵۰۰ هزار داستگاه را تجربه کند. هر چند تولید ۲۰۶ در فرانسه و بسیاری از کشورهای دیگر متوفق شده است، اما همچنان در ایران و چند کشور معدود دیگر ادامه دارد تا آمار فروش این هاچ بک کهنه کار همچنان افزایشی باشد.

پژو ۲۰۶ در تابستان ۱۳۸۰ وارد ایران شد. در ابتدا تعداد محدودی به صورت وارداتی به ایران آمدند و پس از چندی، «ایران خودرو» که پاسخ مثبتی از بازار گرفته بود، با غنیمت شمردن فرصت، خط تولیدی برای ۳ دهه آینده برای آن تدارک دید. هر چند یک دهه بعد با تحریم ها به نظر می رسید بازار ایران با ۲۰۶ خداحافظی خواهد کرد، اما آبی ها نشان دادند که اگر بخواهند می توانند و هرطور بود این گاو شیرده را در خط تولید حفظ کردند. در طول این سال ها ۲۰۶ نه فقط رشد فروش بلکه مشتقاتی را نیز در ایران تجربه کرد. «رانا»، «رانا پلاس»، «۲۰۶ صندوق دار» و «۲۰۷». البته همچنان برای عدم معرفی ۲۰۶ وانت باید خدا را شاکر بود! با توجه به ماهیت متفاوت مشتقات ۲۰۶ در این مقاله صرفاً به ۲۰۶ هاچ بک خواهیم پرداخت. البته در کشور مبدا، ۲۰۶ انواع دیگری مثل کوپه کروک و واگن هم دارد که آن ها هرگز مجال حضور در بازار ایران را نداشتند.

تیپ ۱
اولین و ساده ترین نسخه عرضه شده در بازار ایران تیپ ۱ است. البته در مجموع می توان گفت تمام ۶ تیپ ۲۰۶ از نظر ظاهر بیرونی تفاوت چندانی با یکدیگر ندارند، اما با ورود به کابین تفاوت ها مشهود است. غربیلک فرمان همچنان به سبک محصولات دهه ۹۰ پژو است، دوشاخ و کمی بدرنگ، برند پژو هم کرومی نیست و خبری از نمایشگر متداول ۲۰۶ نیست و تنها یک ساعت وجود دارد.

البته در فرانسه پس از مدت کوتاهی غربیلک فرمان عوض شد، اما نقطه قوت در زیر پوسته آن قرار گرفته است؛ یک موتور به حجم دقیق ۱۳۶۰ سی سی با کد tu3 که ۷۵ اسب بخار در دور ۵۵۰۰ دور بر دقیقه و گشتاور ۱۱۸ نیوتن متر در دور ۳۴۰۰ دور بر دقیقه تولید می کند. انتقال قدرت نیز بر عهده یک گیربکس ۵ سرعته دستی است و کلاچ هم از نوع خشک است. مصرف این خودرو کلاس b با این موتور نیز به صورت ترکیبی ۷ لیتر است.

این مدل تنها از کولر به صورت تنظیم دستی و شیشه بالابرهای برقی درهای جلو به عنوان امکان رفاهی بهره می برد و در مجموع، در ایران تولیدی کم تر از ۱۵ هزار دستگاه را تجربه کرد.

تیپ ۲
تیپ ۲ نسخه آپشنال تیپ ۱ است. پس از معرفی تیپ ۲ بازار برای همیشه با تیپ ۱ خداحافظی کرد. در بخش ظاهری، این دو تیپ هیچ تفاوتی با هم ندارند و تفاوت ها تنها در بخش کابین است؛ اضافه شدن نمایشگری ساده برای اطلاعات نمایش سیستم صوتی و یا اخطارهای فنی و دما سنج. غربیلک فرمان نیز تغییر کرد و البته سیستم صوتی هم به نوع سی دی خوان ارتقا پیدا کرد. ecu و سیستم mux نیز در این تیپ به ۲۰۶ اضافه شدند. البته ایربگ و abs با کمی پافشاری به مجموعه ملحق شدند. قلب تپنده و ویژگی های فنی همچنان دست نخورده باقی ماندند.

البته تیپ ۲ در اوایل دهه ۹۰ به دلیل مشکلات تحریم برای مقطعی با خط خداحافظی کرد، اما با کمک شایان دوستان چینی، ایران خودرو آن را سال ۹۴ و بعد از تیپ ۵ به خط بازگرداند.

تیپ ۳
تیپ ۳ از آن دست حرکت های معمول در تمام دنیاست که ایران خودرو با شناخت ضعیف بازار و قیمت گذاری غیرمنطقی آن را به بدترین نحو ممکن انجام داد. تیپ ۳ را می توان تیپ ۲ با امکانات کامل نامید. در حقیقت، این تیپ تلفیقی از ویژگی های فنی تیپ ۲ و امکانات تیپ ۵ است، اما اشتباه های فروشندگان باعث سرگردانی خریدار شد و از همان ابتدا برای خریدار چندان توجیه خرید نداشت. امکانات رفاهی این تیپ را در معرفی تیپ ۵ بخوانید.

تیپ ۴
باز هم شاهکاری دیگر از ایران خودرو؛ این تیپ که در بازار آن را ۲۰۶ اصل می نامند، در حقیقت، اولین نمونه ۲۰۶ بود که از جعبه دنده اتوماتیک بهره می برد. این سری به صورت قطعات منفصله به ایران می آمد و ایران خودرو آن را مونتاژ می کرد.
هر چند بعدها ۲۰۶ اتوماتیک به خط تولید ایران خودرو رسید، اما همین داستان CKD باعث شد در بازار تفاوت قیمت بسیاری با سایر اتومات های ۲۰۶ داشته باشد. البته روی دیگر ماجرا هدف واردات این تیپ بود. در ابتدا قرار شد برای حمایت از جامعه معلولان و جانبازان این تیپ عرضه شود، اما خوب حتماً حدس می زنید چه اتفاقی افتاد… از نظر امکانات رفاهی این تیپ مشابه تیپ ۵ است. در بحث فنی از یک موتور به حجم دقیق ۱۵۸۷ سی سی با کد tu5 با قدرت ۱۰۵ اسب بخار در دور ۵۸۰۰ و گشتاور ۱۴۲ نیوتن متر در دور ۴۰۰۰ دور بر دقیقه بهره می برد. اما جعبه دنده آن نمونه AL4 است که در آن قابلیت تیپ ترونیک دیده نمی شود و اصول جعبه دنده این خودرو بر اساس سیستم های انتقال قدرت اتوماتیک و استپ گیت است. برای شناخت آن نیز کافی است به تودوزی توجه کنید که با تمام تیپ های مونتاژی متفاوت است و همچنین سنسور باران و محفظه مخفی ای که زیر داشبورد دارد.

تیپ ۵
محبوب ترین و انتخاب اول یک خریدار ۲۰۶ هاچ بک همین تیپ ۵ است. همان موتور معروف tu5 اما با امکانات بیش تری همچون آینه های کناری برقی و گرم کن دار، شیشه های برقی عقب، تهویه خودکار، ترمزهای دیسکی، و دو بلندگوی اضافه تر در قسمت عقب مجموعه امکانات تیپ ۵ است. این امکانات در تیپ های ۳ و ۴ و ۵ و ۶ مشترک است.

تیپ ۶
نسخه مونتاژی و استاندارد اتوماتیک ۲۰۶ را با نام تیپ ۶ می شناسیم. جعبه دنده موسوم به al4 در این تیپ قابلیت تعویض دستی یا همان تیپ ترونیک را هم دارد و اتفاقاً مورد توجه بازار قرار گرفت. این جعبه دنده حالت اسپرت و برف را هم داراست.

البته AL4 تا زمانی خوب است که خراب نشود. اگر خراب شد بهتر است آن را با یک نمونه دستی تعویض کنید، چراکه هم از خرابی های احتمالی آینده در امانید و هم هزینه گزافی نخواهید کرد. گرچه فناوری ساخت این جعبه دنده آنچنان بالا و پیچیده نیست، اما ایران خودرو بنا به هر دلیلی و با عنوان عدم داشتن تکنولوژی ساخت، پس از تحریم ها این تیپ را برای همیشه از خط خارج کرد اما با توجه به کشش بازار به ۲۰۶ پلاس یا همان ۲۰۷ اتوماتیک باردیگر تعدادی از آن را از فرانسه وارد کرد.

دقایقی همراه با ۲۰۶
با توجه به دو دهه حضور ۲۰۶ در ایران، تقریباً همه با ویژگی های ظاهری آن آشنا هستند، بنابراین نگاهی کوتاه به آن خواهیم انداخت. زبان جدید طراحی پژو برای قرن جدید آنچنان جذاب و هماهنگ بود که شاید کم تر کسی انتظار آن را داشت. ۲۰۶ یک خودروی زیبا بدون هیچ گونه اضافه کاری است. چهره تهاجمی آن کاملاً جوان پسند و در عین حال، سادگی آن مناسب خانواده های کم جمعیت است. درون خودرو فضاسازی در قسمت جلو و صندوق خوب و مناسب است. هرچند قالب صندلی ها اصلاً مناسب سفرهای کوتاه هم نیست، اما خب ناراحت هم نیست. در قسمت عقب، سرنشینان با قد بیش از ۱۷۰ واقعاً دچار عذاب هستند، به خصوص اگر سرنشینان جلو بلندقد باشند.

پشت فرمان ۲۰۶ رانندگی لذت بخشی دارد. هر دو کد موتور آن چالاکی خوبی دارند، اما اگر خواهان شتاب و قدرت بیش تر هستید حتماً از TU3 دوری کنید. گرچه بسیاری از مالکان، به خصوص مالکان ۲۰۶ های ۹۱ به قبل، از چالاکی بیش تر خودروی خود سخن می گویند اما در بحث فنی و شتاب، ۲۰۶های ۹۱ به بعد تفاوتی با مدل های ۹۱ به قبل ندارند. تفاوت تنها در گیربکس است که با توجه به تحریم ها جعبه دندهMA5  با جعبه دنده موسوم به BE4 تعویض شده است. BE4 نسخه به روز شده جعبه دنده پژو ۴۰۵ است و تفاوت در ضریب های دنده باعث می شود تفاوت اندکی در شتاب گیری بهتر مدل های قدیمی را شاهد باشیم.

در بحث مصرف سوخت نیز ۲۰۶های ایرانی‌شده پس از تحریم ها، به تجربه مالکان، حدود ۱ لیتر افزایش داشته که عدد درخور توجهی است. دینامیک رانندگی ۲۰۶ الحق که پویا و جالب توجه است، البته با افسانه هایی نظیر صفحه فلزی زیر شاسی هم مواجه ایم، که توسط برخی دلال ها بهانه ای برای افزایش قیمت به ۲۰۶های مونتاژی و یا وارداتی است و واقعیت ندارد اما افزایش ارتفاع توسط ایران خودرو قابلیت های مانور این هاچ بک دوست داشتنی را کاهش داده است.

همچنین متأسفانه با تغییر سیم کشی خودرو شاهد از دست رفتن بعضی از امکانات غیرفعال خودرو هستیم، نظیر سنسور باران و یا کامپیوتر عیب یاب و همچنین گرم کن صندلی ها. البته ایران خودرو سعی کرد با افزودن آپشن هایی همچون سنسور عقب و موبایل هندزفری این اتفاق را جبران کند و شاید موفق هم بود، چراکه مالکان زیادی اقدام به نصب افترمارکتِ امکانات ذکرشده نمی کردند.

همچنین با دقت موشکافانه می توان فهمید که ۲۰۶ ایرانی‌شده دیگر قابلیت نصب کروزکنترل را ندارد، زیرا دریچه گاز دیگر برقی نیست و به صورت سنتی و با سیم کنترل می شود. هر چند واکنش به پدال گاز بهتر شده است، اما قابلیت کنترل سرعت از آن دست امکاناتی بود که حسابی ۲۰۶ را نسبت به سایر پژوهای تولیدی در ایران متمایز می کرد. در نهایت، تیر خلاص به ۲۰۶های فرانسوی ساخت ECUهای ایرانی بود که توسط شرکت «کروز» تهیه و تولید شدند. این ECUها هرچند پاسخ‌گوی تکنولوژی موتور و جعبه دنده هستند اما هرگز نتوانستند آن طور که باید و شاید قابلیت های ۲۰۶های فرانسوی را داشته باشند.

شاید اگر بازار ایران با مشکلاتی همچون تحریم و سوءمدیریت مواجه نبود، خیلی زود و در اواخر دهه گذشته با ۲۰۶ خداحافظی می کرد. خودرویی که با قیمت غیرمنطقی و به ناچار سر از خانه ایرانیان درمی آورد. ۲۰۶ با وجود محبوبیت بالای خود با مشکلاتی همچون کیفیت ساخت و مونتاژ پایین، مصرف سوخت بالا و ایمنی پایین مواجه است. ضمن این که، در بحث قطعات یدکی، به خصوص برقی و الکترونیکی، خودرویی پر هزینه است.