پدال/ سه خودروساز بزرگ دیترویت طی دههٔ گذشته با ارائهٔ تعدادی خودروهای عالی، طرفداران را خوشحال کردند. این سه شرکت پس از چندین نسل تولید خودروهایی با مهندسی برند و کیفیت ساخت ارزان، به نظر می‌رسد در دههٔ اخیر به خود آمده‌اند. شاید یکی از دلایل این موضوع کمک دولت برای جلوگیری از سقوط صنعت خودروسازی آمریکا بوده است. درهرحال، متأسفانه خریداران از همهٔ این خودروهای عالی استقبال نکردند زیرا دهه‌ها شهرت نه‌چندان خوب برندهای آمریکایی و انبوهی از فراخوان‌ها موجب شده بود درک ارائهٔ خودروهای عالی توسط دیترویت‌نشینان برای خریداران دشوار باشد. علاوه بر این، امروزه مقررات مربوط به آلایندگی، صنعت خودروسازی را به سمت الکتریکی‌سازی سوق داده و از سوی دیگر نیز کراس‌اوورها بر بازار سلطه یافته‌اند. به همین دلیل، سدان‌ها، کوپه‌ها و استیشن‌های زیادی کنار رفته‌اند که این واقعاً غم‌انگیز است زیرا سرانجام آمریکایی‌ها چند نمونهٔ عالی از این ماشین‌ها را ارائه کرده بودند. حال در این مطلب به ۱۰ خودروی آمریکایی عالی پرداخته‌ایم که از میان رفته‌اند.
۱۰-بیوک رگال TourX
در سال ۲۰۱۸ بیوک با عرضهٔ رگال TourX به بازار، قصد داشت به آئودی آلرود پاسخ بدهد. البته درواقع TourX بیشتر می‌توانست خریداران خودروهایی مثل سوبارو اوت‌بک را به سمت خود جذب کند. یک پیشرانهٔ ۲ لیتری چهار سیلندر قدرتمند و سامانهٔ چهارچرخ محرک، این بیوک را به استیشنی با هندلینگ خوب و شخصیت اروپایی تبدیل کرده بودند؛ اما این‌ها و همین‌طور فضای بار قابل‌توجه و تکنولوژی‌های پیشرفته هم نتوانستند رگال TourX را نجات دهند. با جدا شدن اوپل از خانوادهٔ جنرال موتورز و تبدیل بیوک به برندی تمام کراس‌اوور، اولین استیشن این شرکت پس از زمان رودمستر عمر چندانی نداشت و تولید آن اوایل امسال خاتمه یافت.
۹-کادیلاک CT6
پس از سال‌ها معرفی کانسپت‌های خیره‌کننده و انتشار شایعات بی‌پایان، سرانجام در سال ۲۰۱۶ کادیلاک سدان جدید CT6 را به‌عنوان پرچم‌دار جدید خود راهی بازار کرد. در سال ۲۰۱۸ سیستم نیمه خودران سوپر کروز برای این ماشین ارائه شد که به‌سرعت به‌عنوان یکی از بهترین سیستم‌های خودران بازار شهرت یافت. سپس یک سال بعد یک فیس‌لیفت و ارائهٔ پیشرانهٔ V8 بلک‌وینگ بشدت اوضاع CT6 را بهبود بخشید. قدرت این V8 توئین توربو هر آنچه پرچم‌دار کادیلاک برای خودنمایی در بخش سدان‌های شش‌رقمی نیاز داشت را بدان بخشید ولی نه برای مدتی طولانی. حتی پلت‌فرم امگا هم نتوانست CT6 را از شر کراس‌اوورها محافظت کند و به همین دلیل بهترین کادیلاک دوران مدرن هرگز فرصتی برای درخشش پیدا نکرد.
۸-کادیلاک CTS-V واگن
در سال ۲۰۱۱ مردان کادیلاک تصمیم به ساخت یک استیشن ۵۵۶ اسب بخاری لاستیک دود کن گرفتند. یک گیربکس شش سرعتهٔ دستی این نیرو را به چرخ‌های عقب انتقال می‌داد و سیستم کنترل سواری مغناطیسی موجب می‌شد این استیشن قدرتمند آمریکایی با بهترین‌های اروپا سرشاخ شود. استایل CTS-V واگن هم چشمگیر و بی‌نظیر بود و کمک کرد تا این ماشین با تحسین بی‌پایان مطبوعات موتوری مواجه شود؛ اما همهٔ چیزهای خوب روزی به پایان می‌رسند و این اتفاق برای CTS-V واگن در سال ۲۰۱۴ یعنی زمان معرفی نسل سوم CTS افتاد که فقط در نسخهٔ سدان تولید شد.
۷-شورلت ایمپالا
طی سال‌های زیادی خریداران و حتی کسانی که قصد اجارهٔ خودرو داشتند به ایمپالا روی خوش نشان نمی‌دادند. نسل نهم این سدان فول سایز شورلت خودرویی ناپایدار و تنگ بود که روی پلت‌فرم قدیمی W Body جنرال موتورز ساخته شده بود اما در نسل یازدهم ایمپالا که در نمایشگاه نیویورک ۲۰۱۲ رونمایی شد، از پلت‌فرم کاملاً مدرن اپسیلون II استفاده شد و این ماشین را به یکی از چشم‌نوازترین، جادارترین و بهترین سدان‌های بازار تبدیل کرد؛ اما علاقه به ایمپالا طی دو سال اخیر بسیار کمتر شده زیرا بازار سدان‌های فول سایز کاملاً از بین رفته است. به همین دلیل آخرین ایمپالا در فوریهٔ سال ۲۰۲۰ از خط تولید خارج شد.
۶-شورلت SS
سال‌ها آمریکایی‌ها مشتاق خرید مدل‌های پرفورمنس هولدن بودند و وقتی هولدن مونارو با نام پونتیاک GTO در سال ۲۰۰۴ در آمریکا عرضه شد، برای اولین بار مزهٔ این ماشین‌های پرفورمنس استرالیایی را چشیدند. چهار سال بعد نیز هولدن کومودور با نام پونتیاک G8 در این کشور عرضه شد و به پیشبرد برنامه‌هایی که برای رنسانس پرفورمنس در پونتیاک در نظر گرفته شده بود کمک کرد. سپس شش سال بعد یعنی مدت‌ها پس از مرگ نابهنگام پونتیاک، کومودور این بار با نام شورلت SS دوباره به آمریکا بازگشت. این سدان اسپرت محرک عقب با موتور V8 و گیربکس دستی، رؤیای طرفداران سنتی شورلت بود اما متأسفانه این رؤیا کوتاه‌مدت بود زیرا SS تنها تا سال ۲۰۱۷ دوام آورد.
۵-دوج وایپر ACR
دوج وایپر اولیه یک ماشین هات رود بی‌رحم و خشن بود که با روح شلبی کبرا ساخته شده بود. نمونهٔ موردنظر ما ولی وایپر ACR است که به‌طورقطع می‌توان آن‌را یکی از جذاب‌ترین خودروهای اسپرت آمریکایی کل تاریخ دانست. این افعی زهرآگین، سوپراسپرتی بشدت متمرکز بر پیست ولی با تمام تجهیزات ایمنی لازم برای استفادهٔ قانونی در جاده‌ها بود. ACR به لطف داون‌فورس عظیمی که آن‌را به جاده می‌چسباند به همراه ترمزهای سفارشی برمبو و تنظیم کلاس جهانی سیستم تعلیق، توانست رکورد هفت دقیقه را در پیست نوربرگ‌رینگ به ثبت برساند؛ اما وایپر در سال ۲۰۱۷ از خط تولید کنار رفت تا دوباره برای مدت نامعلومی غایب باشد.
۴-فورد فوکوس RS
فورد فوکوس در بازار آمریکا تا نسل سوم فاقد نسخهٔ اسپرت بود تا اینکه در سال ۲۰۱۴ فوکوس ST محرک جلو به‌عنوان نخستین هاچ‌بک داغ فورد در آمریکا ارائه شد. سپس مدل چهارچرخ محرک فوکوس RS نیز به‌عنوان یک رقیب آمریکایی برای سوبارو WRX به بازار آمد. البته فوکوس RS با مشکلات واشر سر سیلندر و مشکلات اساسی در گیربکس اتوماتیک مواجه بود. به همین دلیل، همهٔ مدل‌های فوکوس حتی نمونه‌های مجهز به گیربکس دستی تا زمانی که در سال ۲۰۱۸ از بازار ایالات‌متحده کنار رفتند، از قابلیت اطمینان پایین رنج می‌برند.
۳-فورد فیوژن اسپرت
فورد در اواخر عمر سدان میان سایز فیوژن آن‌قدر دیوانه شد که موتور ۲.۷ لیتری V6 توئین توربویی را در سینهٔ این سدان محبوب و پُرسود قرار داد. فورد با تجهیز فیوژن اسپرت به کمک‌فنرهای تطبیقی و سامانهٔ چهارچرخ محرک، تلاش زیادی برای این خودرو کرده بود. ۳۲۵ اسب بخار قدرت و از آن مهم‌تر ۵۱۵ نیوتن متر گشتاور این موتور از طریق یک گیربکس شش سرعتهٔ اتوماتیک به هر چهارچرخ انتقال پیدا می‌کرد و ماشین را ظرف حدود پنج ثانیه به سرعت ۹۶ کیلومتر بر ساعت می‌رساند. این شتاب آن‌قدر سریع بود که بینندگان را گیج می‌کرد زیرا این فقط یک فیوژن بود؛ اما بااین‌حال، فیوژن اسپرت یکی دیگر از قربانیان برنامهٔ حذف همهٔ محصولات سواری فورد بود و تا سال ۲۰۱۹ که از خط تولید کنار رفت تنها سه سال عمر کرد.
۲-لینکلن کانتیننتال کوچ دور
هرچند زیربنای کانتیننتال با فورد فیوژن مشترک بود اما این سدان لوکس به‌عنوان یک کانسپت زیبا در سال ۲۰۱۵ معرفی شد. این کانسپت آبی‌رنگ توجه جهانیان را به خود جلب کرد هرچند که طراحی آن چندان به مذاق مردان بنتلی خوش نیامده بود. در نسخهٔ تولیدی کانتیننتال بسیاری از ویژگی‌هایی که موجب شدند نسخهٔ کانسپت موردتوجه قرار گیرد حفظ شده بودند اما در بین آن‌ها خبری از درهای خودکشی یا عکس بازشو نبود. در سال ۲۰۱۹ اما یک نسخهٔ تولید محدود بنام «کوچ دور» برای بزرگداشت هشتادسالگی کانتیننتال ارائه شد که به درهای خودکشی مجهز بود. البته از این نسخه تنها ۸۰ دستگاه تولید شد. به‌تازگی کانتیننتال از خط تولید کنار رفت تا سبد محصولات لینکلن فقط تحت سلطهٔ شاسی‌بلندها باشند.
۱-شورلت کوروت موتور جلو
در سال ۲۰۱۰، کوروت C6 از نیمهٔ عمر خود عبور کرده بود ولی هنوز هم تقریباً از هر زاویه‌ای جذاب به نظر می‌رسید و با قیمت جذاب‌تر و سه گزینهٔ V8 متناسب با هر سلیقه‌ای به بازار عرضه می‌شد. بااین‌حال کوروت C6 محصول جنرال موتورز قدیم بود که این یعنی هنوز هم از کیفیت پایین ساخت و متریال داخلی رنج می‌برد. سپس در سال ۲۰۱۴ کوروت C7 به بازار آمد که از همه لحاظ جهشی به جلو محسوب می‌شد. نسل جدید سیستم اطلاعاتی-سرگرمی به همراه تودوزی چرمی ناپا، این سوپراسپرت آمریکایی را به رقیبی جدی در صحنهٔ جهانی تبدیل کرد. در C7، کوروت فرمول اولیهٔ خود را به تکامل رساند اما پس از رسیدن به کمال، یک مشکل جدید پیش می‌آید: برای نسل بعدی چه‌کار باید کرد؟ پاسخ تغییر فرمول اصلی است و به همین دلیل، در سال ۲۰۱۹ کوروت موتور جلو و گیربکس دستی کنار رفت و C8 موتور وسط جایگزین آن شد که حداقل در حال حاضر با سه پدال عرضه نمی‌شود.